logo IPNInstytut Pamięci Narodowej

Kultura

Wraz z powrotem Polski na mapy świata odrodziła się także jej kultura, nieskrępowana zaborczą cenzurą. O ile w XIX stuleciu jej głównym zadaniem było podtrzymywanie narodowej tożsamości i języka, to w dwudziestoleciu międzywojennym coraz częściej kładziono nacisk na rozrywkę. Obok dzieł wybitnych rozwijała się kultura masowa, także za sprawą nowych, nieznanych wcześniej mediów takich jak radio, kino, komiks czy coraz liczniejsze tytuły prasowe.

W II Rzeczpospolitej swoją karierę kontynuowali pisarze uznani jeszcze w czasach zaborów (Reymont – nagroda Nobla 1924, Żeromski), jak też zaczynali nowi, aktywni także w okresie powojennym (Dąbrowska, Nałkowska, Gombrowicz, Brzechwa, Iwaszkiewicz). Wraz
z likwidacją analfabetyzmu coraz większą popularność zdobywała powieść masowa, a jednym z najpoczytniejszych pisarzy tego okresu był Tadeusz Dołęga-Mostowicz.

Ogromną popularnością cieszyły się kino i kabaret. Wraz z ich powstaniem i rozwojem pojawiły się pierwsze gwiazdy ekranu i estrady takie jak Hanka Ordonówna, Eugeniusz Bodo czy Aleksander Żabczyński. Choć ówczesne produkcje może nie należały do najambitniejszych, dziś są pewnego rodzaju dokumentem tamtej epoki. W latach trzydziestych zaczęły powstawać pierwsze filmy dźwiękowe, a pod koniec dekady odbyła się w Warszawie próbna emisja telewizyjna.

Elitarną rozrywką pozostał teatr na deskach którego sukcesy święcili reżyser Leon Schiller czy aktorzy tacy jak Stefan Jaracz, Juliusz Osterwa, Józef Węgrzyn i Aleksander Zelwerowicz. Muzyka popularna tego okresu pozostawiła wiele szlagierów chętnie nuconych do dziś takich jak Miłość ci wszystko wybaczy czy Tango milonga.

Opcje strony