Rożnowski Hipolit „Cichy”, „Hipek” (1932–1952
Współzałożyciel i przywódca Polskiej Organizacji Podziemnej w Białymstoku.
W wieku 18 lat wspólnie ze Stanisławem Malinowskim, założyli zalążek grupy, do której zaczęli werbować kolegów. Ich celem była antysystemowa działalność propagandowa (kolportaż ulotek), gromadzenie broni i przygotowywanie się do wojny. W 1951 r. grupa przyjęła nazwę POP.
Przywódcy organizacji planowali przyłączenie jej do VI Brygady Wileńskiej AK kpt. Kazimierza Kamieńskiego „Huzara, działającego w pow. Wysokie Mazowieckie. Do tego momentu rozbudowywano struktury i zdobywano uzbrojenie, prowadzono także akcje ekspropriacyjne i rozbrojeniowe. Za zdobyte fundusze kupowano broń, amunicję oraz maszyny do pisania i papier na potrzeby akcji propagandowej. Na początku 1952 r. POP liczyła ponad 20 członków w wieku 15-24 lat, w większości pochodzących z Białegostoku.
W kwietniu 1952 r. doszło do zatrzymania 17 członków organizacji. Wobec aresztowanych stosowano długotrwałe przesłuchania (konwejer), karcer i bicie.
WSR w Białymstoku skazał dwudziestoletniego Hipolita Rożnowskiego na karę śmierci. Pozostali członkowie organizacji otrzymali wyroki 4-15 lat więzienia.
W wrześniu 1952 r. Najwyższy Sąd Wojskowy zatwierdził wyrok. 30 października 1952 r. Hipolit Rożnowski w wieku 20 lat został zamordowany w piwnicy budynku administracyjnego. Rodzina nie dowiedziała się o tym fakcie, nie wydano jej również zwłok. Jego ciało pochowano prawdopodobnie na terenie przywięziennego ogrodu.
31 stycznia 2003 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku unieważnił wyrok.
Oprac. Krzysztof Jodczyk