Danuta Siedzikówna „Inka” (1928–1946), ur. 13 IX 1928 r., Głuszczewina, pow. Bielsk Podlaski, woj. białostockie. Uczęszczała do szkoły stopnia podstawowego ss. salezjanek w Różanymstoku k. Sokółki. Jej ojciec, leśnik, został wywieziony w głąb ZSRR w ramach pierwszej deportacji. W 1941 r. dotarł do Armii Polskiej gen. Władysława Andersa. Zmarł w 1943 r. w Teheranie (Iran). Matka za współpracę z polskim podziemiem została aresztowana i zamordowana przez gestapo we wrześniu 1943 r. W grudniu 1943 r. „Inka” została zaprzysiężona w szeregi AK. Po wkroczeniu Armii Czerwonej pracowała w nadleśnictwie w Hajnówce. 6 VI 1945 r. aresztowana przez UB wraz ze wszystkim pracownikami nadleśnictwa za współpracę z podziemiem. Odbita z transportu przez pododdział V Wileńskiej Brygady AK. Pozostała w szeregach Brygady, pełniąc funkcję sanitariuszki w szwadronach por. Jana Mazura „Piasta” i por. Mariana Plucińskiego „Mścisława”. Po rozwiązaniu Brygady we wrześniu 1945 r. wyjechała do Olsztyna i pod fałszywym nazwiskiem Obuchowicz podjęła pracę w nadleśnictwie Miłomłyn (pow. Ostróda). Po reaktywacji V Brygady Wileńskiej na Pomorzu dołączyła do niej wiosną 1946 r. Pełniła funkcję sanitariuszki i łączniczki w szwadronie ppor. Zdzisława Badochy „Żelaznego”, a po jego śmierci – por. Olgierda Christy „Leszka”. W nocy z 19 na 20 VII 1946 r. została aresztowana przez UB w Gdańsku, gdzie udała się po leki i środki opatrunkowe dla oddziału. Przeszła ciężkie śledztwo, nie zdradzając żadnych tajemnic organizacyjnych. 3 VIII 1946 r. WSR w Gdańsku w trybie doraźnym skazał ją na karę śmierci. 28 VIII 1946 r. została rozstrzelana wraz z ppor. Feliksem Selmanowiczem „Zagończykiem” w więzieniu w Gdańsku. Pochowana w bezimiennej mogile na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku. We wrześniu 2014 r. jej szczątki prawdopodobnie odnaleziono, co nie zostało dotychczas potwierdzone. W 2006 r. odznaczona pośmiertnie przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Instytut Pamięci Narodowej