Instytut Pamięci Narodowej„Wołyń 1943. Wołają z grobów, których nie ma”
– Przyjrzyjcie się, Państwo, losom dzieci Kresów – powiedziała w nagrodzonym długimi oklaskami wystąpieniu Ewa Siemaszko. Bez emocji nie ma chęci poznania – dodała uzasadniając koncepcję wystawy. Opowiada ona historię dwanaściorga dzieci ocalonych z wołyńskiej rzezi, ich bliskich, przyjaciół. Nie unikając drastyczności, przywołuje zamordowanych, opowiada ich losy.
Wystawa została przygotowana przez szczeciński oddział IPN, Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” i Towarzystwo Miłośników Wołynia i Polesia. Składa się z części wstępnej (plansze 2–5) prezentującej Kresy Wschodnie w aspekcie terytorialnym, wielonarodowym i wielokulturowym; plansze 6–9 wprowadzają odbiorcę w odpowiedni kontekst historyczny, omawiają sytuację ludności kresowej podczas okupacji, a także założenia narodowościowej polityki ukraińskiej oraz planowane działania OUN i UPA wobec ludności polskiej. Punkt kulminacyjny wydarzeń, tj. dokonanie masowych mordów na Polakach mieszkujących na Wołyniu przedstawiają plansze 10–13. Z kolei plansze 13–18 prezentują dalszy przebieg wydarzeń na Wołyniu latem 1943 r., a także na terenach Małopolski Wschodniej. Na planszach 19–22 podsumowano wydarzenia na Kresach Południowo-Wschodnich w roku 1943. Na uwagę zasługuje plansza 20, która opisuje działania ukraińskich Sprawiedliwych. Ekspozycja zawiera spisy miejscowości, w których doszło do ludobójstwa. Wystawa zawiera także drastyczne fotografie, ale te dostępne są w części wewnętrznej prostopadłościanów, którą można oglądać przez wizjery umieszczone na wysokości oczu dorosłego człowieka. Premiera wystawy odbyła się w 70. rocznicę ludobójstwa na Wołyniu 10 lipca 2013 r. na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.
Wersja wewnętrzna składa się z 14 plansz.
Autorami wystawy są: Agnieszka Gorczyca, Michał Ruczyński, Ewa Siemaszko i dr Marcin Stefaniak
